Exact vijf jaar geleden stonden we voor de eerste keer op het podium in café Oep de met, toen nog bij Karine. We hadden er, aan de toiletten, onze vaste repetitiestek (no comment). En dus ging de première daar door.
2009:
2014:
Zaterdag waren we er voor de vijfde keer op rij met Zichem kermis, hoog tijd dus voor een terugblik. En wat zijn de vaststellingen:
We zijn nog altijd met 3, no surprise. 3 of us met 4 mensen zou niet echt kloppen maar de voornaamste reden is dat het gewoon werkt met ons drie: de neuzen in dezelfde richting, elkaar verstaan met een blik, de drive om er iets van te maken en te verbeteren, nooit een scheef woord, … De kameraadschap en humor maken het tot wat het is en dat voelt het publiek. Er zijn dus geen vacatures 😉
Onze missie is nog dezelfde: de dansvloer vullen met muziek waarop iedereen zich eens goed kan uitleven. We zijn dan ook altijd op zoek naar pareltjes.
Repeteren doen we ondertussen in de garage van Willy. We worden daar regelmatig verwend met taart en koffie (Duvel) tijdens de pauze.
We staan een pak meer ontspannen op het podium. Mensen vragen al eens of we nog stress hebben? Zelden. Of het moet een heel nieuw publiek zijn waarvan we nog niet weten of ze ons wel ok vinden, of het is voor heel veel volk zoals in de stadsfeestzaal. Maar langer dan drie nummers duurt dat niet.
Zwart staat de mannen beter dan wit 😉 Ik ben in de bloemekes gebleven zie ik en de haren zijn ook wat ingekort. Over de kilo’s gaan we zwijgen. Zolang we evenredig verdikken/verdunnen, is het ok.
Onze fans zijn nog dezelfde als die van het eerste uur. Er zijn er in de loop van de jaren heel wat bijgekomen, maar de harde kern is er nog steeds. Wat nieuwe liedjes in het repertoire zorgen ervoor dat we ook het iets jongere publiek aanspreken. Altijd fijn om te zien als jong en minder jong zich samen uitleven op de dansvloer. Een welgemeende merci voor zoveel enthousiasme.
De draadloze micro’s waren zeker onze beste aankoop. Die zouden we niet meer kunnen missen. Jokke breidde de voorhistorische lampen uit met een effectenkastje. Meer dan rode en groene stippen komen er niet uit, maar hé, wie weet ooit wel eens blauwe 😉
Mooiste momenten: mensen die zeggen NOOIT te dansen en zich dan toch niet meer kunnen houden, de pretogen of al eens betraande ogen bij een gevoeliger nummer.
Maar het belangrijkste: we doen het nog graag. Dus op naar onze tinnen jubilee. Benieuwd hoe we er binnen vijf jaar zullen uitzien!